Kącik matematyczny cd.
Zadanie 1.
Mam 10 palców u rąk. Ile jest palców u 10 rąk?
Zadanie 2.
Każdy z sześciu braci ma 2 siostry. Ile jest wszystkich dzieci?
Zadanie 3.
Janek zamalował połowę kwadratu. Romek połowę reszty. Ania połowę tego, co zostało i jeszcze Wojtek połowę tego co zostało. W kwadracie została 1 nie zamalowana kostka. Z ilu kostek składał się kwadrat?
Zadanie 4.
Samochód wyjechał w trasę z zawartością 45 litrów benzyny w baku i jechał przez 5 godzin ze średnią prędkością 80 km/h, zużywając 6 litrów benzyny na 100 km. Ile litrów benzyny pozostało mu jeszcze w baku?
Zadanie 5.
Podziel figurę zbudowaną z trzech kwadratów na cztery jednakowe części.
Zadanie 6.
Danych jest 13 jednakowych kwadracików. Jak utworzyć z nich 2 kwadraty?
Zadanie 7.
Podziel figurę na 8 jednakowych części:
Zadanie 8.
Długość prostokąta jest 3 razy większa od jego szerokości. Oblicz pole tego prostokąta, jeżeli jego obwód równa się 32 cm.
Więcej
Kącik matematyczny
Zadanie 1.
Zegar ścienny wybija każdą godzinę (liczba uderzeń jest zgodna ze wskazywana godziną na tarczy zegara: np. o godzinie 10:00 i o 22:00 usłyszymy 10 uderzeń zegara). Ponadto jednym uderzeniem zegar sygnalizuje połowę godziny. Ile uderzeń zegara można usłyszeć w ciągu doby?
Zadanie 2.
Podziel dwiema prostymi tarczę zegarową na trzy części w ten sposób, aby suma liczb zawartych w każdej części była jednakowa.
Zadanie 3.
Mirek nastawił zegarek (tradycyjny, ze wskazówkami) na dokładny czas w poniedziałek w południe. Zegar ten spóźnia się o 3 minuty na godzinę. Po jakim czasie wskaże on ponownie właściwą godzinę?
Zadanie 4.
Zegar podaje godziny przy pomocy 2 cyfr i minuty przy pomocy 2 cyfr. Ile razy między jedną minutą po północy (00:01) a jedną minutą przed północą (23:59) zegar pokazuje czas jednakowo odczytywany z lewej i z prawej strony (np. 15:51)?
Zadanie 5.
Z trzech zegarów jeden chodzi precyzyjnie, jeden spieszy się o 5 minut na godzinę, a jeden spóźnia się o 5 minut na godzinę. W pewnym momencie wszystkie trzy zegary wskazują tę samą godzinę. Po jakim czasie wszystkie zegary wskażą znowu tę samą godzinę?
Powodzenia!
Więcej
Ciekawostki matematyczne
Parszywa dwunastka
Pewnego dnia dwunastu bardzo uprzejmych panów spotkało się na obiedzie. Ponieważ gospodarz nie wyznaczył, gdzie który ma usiąść, zaproszeni panowie zaczęli prześcigać się w grzeczności, ustępując miejsca jeden drugiemu.
Jeden z panów chcąc uprościć sprawę zaproponował losowanie; inny – był to matematyk – nalegał na wypróbowanie wszystkich możliwych sposobów rozmieszczenia 12 osób przy jednym stole. Goście przychylili się do jego propozycji, ale wkrótce musieli przerwać tę zabawę wskutek wielkiego zamieszania, które przy tym powstało. Więc grzeczni panowie usiedli zwyczajnie bez niepotrzebnych ceremonii.
Po skończonym obiedzie, gdy wszyscy siedzieli przy kawie, matematyk wytłumaczył zebranym, że gdyby jedną zmianę miejsc przy stole można było wykonać w ciągu jednej sekundy i gdyby goście zmieniali zajmowane miejsca bez przerwy, na tę bezsensowną grę potrzeba byłoby około 15 lat i 2 miesięcy.
Liczba wszystkich przemieszczeń 12 osób przy stole jest równa 12! (silnia)
12! = 1 · 2 · 3· 4 · 5 · 6 · 7 · 8 · 9 · 10 · 11 · 12 = 479 001 600.
Przyjmując, że jedno przemieszczenie trwa jedną sekundę mamy: 479 001 600 sekund co daje w przybliżeniu 15 lat i 2 miesiące.
Najtańsza furmanka
Pewien obywatel małego miasteczka znany był ze skąpstwa. Gdy miał sprawę w powiatowym mieście odległym o 25 kilometrów, polował na sąsiada, by prosić o podwiezienie. Pewnego razu kręcił się po rynku miasta szukając, kto by mógł go odwieźć za darmo do domu. Nikogo nie było, więc musiał wziąć płatną furmankę. Obszedł wszystkich dorożkarzy urządzając przetarg ofertowy. Ten chciał 250, ten 200, ten 150 złotych. Wszystkie te ceny wydały się skąpemu jegomościowi nie do przyjęcia. Dotarł wreszcie do stojącego kędyś na uboczu chłopa z nędznym wózkiem i nędzną szkapiną. Zapytany ile zechce za odwiezienie, chwilę popatrzył w ziemię, poskrobał się po głowie i wreszcie odparł:
– Za pierwszy kilometr grosz mi pan dasz, nie będzie chyba za wiele. Za drugi to już dwa, bo droga ciężka, na trzecim idzie pod górę, to mi pan dasz 4 grosz, a tam koń będzie zmęczony, i góra jeszcze większa to dostanę znów dwa razy tyle groszy i dalej tak już do końca.
– Ot głupi chłop – pomyślał mieszczuch ledwie powstrzymując się od śmiechu – na grosze liczy. Zgodził się i z pośpiechem dosiadł wózka. Pojechali, ale gdy dojechali, okazało się, iż skąpy mieszczuch musiał za tę jazdę oddać wszystko co miał i jeszcze sam został u niego parobkiem, gdyż owa furmanka kosztowała ni mniej, ni więcej tylko 335 554 zł i 31 gr. Tyle bowiem wynosi suma postępu geometrycznego: 1, 2, 4, 8, 16, … złożonego z 24 wyrazów.
Liczba zero
Już w siódmym wieku p.n.e. Babilończycy stosowali zero w zapisie pozycyjnym, ale nigdy nie występowało ono samodzielnie. W Cywilizacji Majów zero istniało jako liczba już w I w. p.n.e., ale Majowie nie rozprzestrzenili tej idei poza Amerykę Środkową. Liczbę i oznaczającą ją cyfrę zero wprowadzili Hindusi. Całość systemu pozycyjnego o podstawie 10, z dziesięcioma cyframi i metodami wykonywania działań została opisana przez Dżainistów w 458 roku. Współczesne pojęcie zera przypisuje się Hindusowi Brahmagupcie, który opisał je w 628 r. Zero stosowano w średniowieczu, ale nie miało ono swojej reprezentacji w cyfrach rzymskich – stosowano łacińskie słowo nullae.
Nazwa „zero” o podobnym brzmieniu w większości języków europejskich pochodzi od arabskiego słowa „sifr” co oznacza pustka. W wydanej po raz pierwszy w 1202 roku „Liber abaci”, z której Europejczycy uczyli się liczyć, Leonardo z Pizy zwany Fibonacci używał odpowiednika „zephirum” dla arabskiego „sifr”. Słowo upraszczało się przez „zefiro” do „zero”, które weszło w użycie w V w.
Czy zero jest liczbą naturalną?
W matematyce liczby naturalne używane są w trzech kontekstach:
– przy określaniu kolejności – czyli jako liczby porządkowe,
– przy określaniu liczebności – czyli jako liczby kardynalne,
– jako przedmiot badań teorii liczb.
W pierwszej sytuacji mamy zbiór liczb naturalnych jako zbiór uporządkowany, więc z tego punktu widzenia jest obojętne, czy liczby naturalne będą się zaczynać od 0, 1, czy od jakiejkolwiek z liczb.
Kiedy liczby naturalne są potrzebne do liczenia, sensowne jest, żeby liczby naturalne zaczynały sie od zera, czyli od mocy zbioru pustego.
Kiedy zajmujemy się teorią liczb, w większości twierdzeń i definicji zero okazuje się wyjątkiem i do większości twierdzeń i definicji trzeba dodać zastrzeżenia, że coś jest różne albo większe od zera. Tu z kolei z pomocą przychodzą nam liczby całkowite, gdzie używa się pojęć liczba całkowita dodatnia lub liczba całkowita nieujemna.
Googol (czyt. gugol)
Googol to liczba 10100, czyli jedynka i sto zer w zapisie dziesiętnym.
Googol można przedstawić w formie tradycyjnej jako:
1 googol = 10100 = 10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000
Termin ten wymyślił w 1938 roku dziewięcioletni Milton Sirotta, siostrzeniec amerykańskiego matematyka Edwarda Kasnera, który zapytany przez swego wujka o nazwę dla bardzo dużej liczby, odpowiedział mu „googol”. Kasner ogłosił to pojęcie w swojej książce Matematyka i wyobraźnia (1940).
Googol jest w przybliżeniu równy 70! (≈1,2×10100), a jego czynnikami pierwszymi są tylko 2 i 5. Zapis binarny tej liczby zajmuje 333 bity. Liczba używana jest głównie jako pojęcie poglądowe w nauczaniu matematyki, m.in. Kasner na jego przykładzie przedstawiał różnicę między niewyobrażalnie wielką liczbą a nieskończonością.
Googol jest większy niż liczba atomów w znanym nam Wszechświecie, oceniana na około 1080.
Nazwa wyszukiwarki internetowej Google pochodzi od liczby googol. Szukając nazwy dla nowego przedsięwzięcia, Larry Page poprosił kolegę z pokoju Seana Andersona o wypisywanie typów na tablicy. Przy którejś z sesji padła nazwa Googolplex. Sean natychmiast sprawdził domenę w skróconej formie w internecie i zarejestrował. Popełnił jednak błąd, wpisując znane wszystkim google.com, a nie googol.com, która była już w tym czasie zarejestrowana.
Więcej
Uzależnienia – środki odurzające, z którymi najczęściej eksperymentują młodzi ludzie
Czy to nam się podoba czy nie alkohol i narkotyki stały się rzeczywistością, zwłaszcza w świecie naszych dzieci. Wczesnej czy później, w ten czy inny sposób, dzieci będą musiały dokonywać wyborów, dotyczących alkoholu i innych narkotyków, podobnie jak konieczności wyborów w sprawie nauki, przyjaźni, spotu, ubrań, samochodów.
Jeśli chcemy przyjść z pomocą naszym dzieciom, które stają przed trudnymi wyborami w jakiejkolwiek dziedzinie, muszą wiedzieć, że jesteśmy na to przygotowani. Muszą również mieć pewność, że mówiąc bez ogródek – wiemy, o czym mówimy.
Jeśli naprawdę nie mamy podstawowych wiadomości na temat alkoholu oraz innych narkotyków i nie wiemy, jak dzisiejsza młodzież się do nich odnosi, nasze dzieci doskonale to wyczuwają. Współczesne dzieci są sprytne. Nawet jeśli same nigdy nie próbowały używek, znają lub wkrótce poznają kolegów, którzy wpadli w nie po same uszy.
Krótko mówiąc, podczas dyskusji na temat alkoholu i narkotyków, nasze dzieci potrzebują i oczekują od nas (poza miłością, która objawia się w naszej otwartości zainteresowaniu i chęci pomocy) rzetelnej, dokładnej i aktualnej wiedzy – wiedzy, która uświadomi im, że mama i tata naprawdę znają kwestie związane z alkoholem i narkotykami i rozumieją nasze problemy.
Dzisiejsza młodzież może zetknąć się z o wiele większą liczbą różnych narkotyków, włącznie z napojami alkoholowymi, niż spotkaliśmy się my będąc w ich wieku.
Oto lista najczęściej przyjmowanych przez młodzież narkotyków wraz z najważniejszymi informacjami o każdym z nich. Należy podkreślić, że wszystkie te narkotyki mają jedną wspólna cechę: wszystkie wpływają na procesy chemiczne zachodzące w naszej psychice.
Lista narkotyków:
ALKOHOL
Rodzaje: wino, koktajle alkoholowe, piwo, alkohole na słodzie, alkohole destylowane np. whisky, wódka, gin, i tym podobne.
Sposób zażywania: picie, wchłanianie następuje przez tkankę wyścielająca żołądek.
Podstawowe informacje:
• napoje alkoholowe obniżają aktywność ośrodkowego układu nerwowego,
• alkohol jest najczęściej nadużywanym narkotykiem w naszym społeczeństwie,
• może powodować zatrucie, utratę świadomości, a nawet śmierć,
• ma działanie tak silne, jak wiele nielegalnych narkotyków,
• picie alkoholu i prowadzenie samochodu to szczególnie niebezpieczne połączenie,
• alkohol może poważnie uszkodzić rozwijający się płód,
• młodzi ludzie są o wiele bardziej narażeni na fizyczne i psychiczne ryzyko nadużywania alkoholu niż dorośli,
• wśród młodocianych ofiar nagłych wypadków śmiertelnych 45 – 50% piło alkohol przed tragicznym wydarzeniem,
• nastolatki odurzają się alkoholem z własnego wyboru,
• nastolatki mogą stać się alkoholikami,
• gdy rodzice pozwalają swemu nieletniemu dziecku pić alkohol z jakiegokolwiek powodu, ryzyko, że młody człowiek będzie miał problemy z alkoholem lub z innymi narkotykami trzykrotnie wzrasta.
TYTOŃ
Rodzaje: papierosy, tabaka, tytoń do żucia, cygara
Sposób zażywania: palenie – związki chemiczne są wchłaniane przez płuca; żucie lub „połykanie”, jak w wypadku cygar lub fajki – wchłanianie związków chemicznych następuje przez tkanki ust i gardła.
Podstawowe informacje:
• tytoń jest jedną z najpowszechniej używanych substancji psychoaktywnych na świecie,
• tytoń zawiera nikotynę, substancje pobudzająca centralny układ nerwowy,
• tytoń zawiera tysiące innych związków chemicznych, z których wiele przyczynia się do powstawania nowotworów,
• palenie tytoniu przez młodych ludzi jest uważane za wstępną fazę innych form zażywania narkotyków,
• palenie tytoniu może być przyczyną chorób serca, raka płuc, rozedmy płuc i wielu innych dolegliwości,
• przyjmowanie tytoniu w innych formach niż palenie jest równie niebezpieczne,
• tytoń może uszkodzić rozwijający się płód,
• dym tytoniowy może być szkodliwy dla niepalących, którzy go wdychają.
KONOPIE INDYJSKIE (MARIHUANA)
Rodzaje: ręcznie skręcane papierosy (jointy) luźne liście marihuany (wciąganie dymu z fajki), haszysz (skoncentrowana forma marihuany o kształcie małych kulek smoły lub ciemnej gliny), skun (skręt nasączony innym narkotykiem halucynogennym lub crackiem – odmiana kokainy)
Sposób zażywania: palenie – substancja chemiczna wchłaniana jest przez płuca; jedzenie (zwykle marihuana lub haszysz mieszane są z jedzeniem, na przykład z herbatnikami lub ciastem) – wchłanianie następuje poprzez tkankę wyścielającą żołądek.
Podstawowe informacje:
• konopie wywołują niektóre z objawów, jakie występują po środkach powodujących depresję, substancjach pobudzających i halucynogennych,
• konopie przyspieszają tętno i mogą powodować niepokój, napady paniki lub paranoje,
• konopie mogą uszkodzić rozwijający się płód,
• używanie konopi osłabia krótkotrwałą pamięć, procesy myślowe, koncentrację zakres uwagi i koordynacje fizyczną (luki w pamięci mogą utrzymywać się nawet do sześciu tygodni po ostatnim zażyciu narkotyku),
• dym marihuany prowadzi do nieżytu oskrzeli, rozedmy i raka płuc.
INHALANTY
Rodzaje: określenie to dotyczy dużej liczby materiałów, które wydzielają lub rozpylają gaz, zawierający toksyczne opary. Najpopularniejsze substancje to kleje, benzyna, rozpuszczalniki farb i lakierów, fluidy czyszczące i korekcyjne, zmywacze do paznokci, płyny do zapalniczek, podtlenek azotu.
Sposób zażywania: zwykle substancja jest umieszczona w niewielkiej plastykowej lub papierowej torbie, która przytyka się do nosa i ust by wdychać opary. Czasami opary są inhalowane z chusteczki lub szmatki przyłożonej do nosa i ust (wąchanie lub sapanie); opary płynów (benzyna) można wdychać bezpośrednio z pojemników.
Podstawowe informacje:
• większość inhalantów obniża aktywność centralnego układu nerwowego;
• wielu ludzi zwłaszcza młodych nie uważa inhalantów za narkotyki;
• mogą doprowadzić do odurzenia podobnego do alkoholowego ;
• powodują uzależnienia,
• najczęściej nadużywają ich trzynastolatki i młodzi uczniowie(wiele po raz pierwszy sięga po nie w wieku siedmiu lub ośmiu lat);
• z użyciem inhalantów wiąże się wiele wypadków śmiertelnych, ponieważ dobranie lub określenie ich dawki jest niemożliwe;
• długotrwałe zażywanie inhalantów może spowodować trwałe uszkodzenie mózgu a także płuc, wątroby oraz nerek.
HALUCYNOGENY
Rodzaje: LSD, PCP, grzyby, meskalina. LSD występuje zazwyczaj w formie malutkich cylindrycznych tabletek, małych, żelowych kostek lub nasączonych substancja kawałków papieru (żuje się je, aby wydobyć z nich substancję chemiczną): PCP może mieć postać proszku, płynu, granulek, kapsułek lub tabletek.
Sposób zażywania: Większość halucynogenów przyjmuje się doustnie. Jednakże PCP jest również często dodawane do tytoniu lub marihuany.
Podstawowe informacje:
• halucynogeny wpływają na nastrój, myśli, spostrzeganie i funkcje mózgu;
• niektóre z nich powodują pobudzenie centralnego układu;
• LSD jest jednym z najsilniej działających narkotyków psychoaktywnych;
• halucynogeny przygotowane w warunkach niehigienicznych mogą wywołać nieprzewidywalne skutki;
• u niektórych osób może wystąpić krótkotrwała lub przedłużająca się negatywna reakcja psychiczna po zażyciu halucynogenów.
• mogą uszkodzić rozwijający się płód
• prowadzenie samochodu pod ich wpływem jest ryzykowne
WięcejRodzaje zabaw wykorzystywanych w profilaktyce i terapii logopedycznej
Mowa dziecka jest czynnikiem wpływającym na wielostronny rozwój dziecka, na jego kontakty z otoczeniem i powodzenie w szkole. Mówienie jest sprawnością, która dziecko zdobywa tak jak na przykład chodzenie.
W związku z tym trzeba jej się uczyć etapami. Aktywne ćwiczenia, przebywanie w środowisku, gdzie mowa jest prawidłowa, powodują rozwój i koordynację wszystkich potrzebnych narządów.
Środowisko w którym kształtuje się mowa, myślenie dziecka jest rodzina – jego najbliższe otoczenie. Tam dziecko powinno doświadczać różnych sytuacji związanych z mówieniem. Są to: zabawa, zajęcia domowe, ubieranie, rozbieranie itp. Dziecko pyta i otrzymuje odpowiedź. Ma to ogromne znaczenie. W ten sposób powstaje mowa sytuacyjna z początkowo większym zaangażowaniem jednego z rozmówców, bo szybciej niż mówienie pojawia się rozumienie mowy. Zanim dziecko zacznie mówić, zaczyna rejestrować otaczającą ja rzeczywistość, doświadcza bodźców „koduje” informacje, uczy się mowy biernie.
Przedszkole w zakresie kształtowania mowy dziecka odgrywa inną rolę niż rodzina. W przedszkolu występuje świadomie przygotowany program działania przez stwarzanie sytuacji do swobodnego rozwoju mowy. W tym miejscu dziecko uczy się słuchać i mówić, zadaje pytania, udziela odpowiedzi formułuje wnioski. Formą nauki, która dominuje w przedszkolu, jest zabawa. Prawie każda sytuacja może stwarzać okazję do mówienia.
Celem grupowych zabaw ortofonicznych jest:
– usprawnianie narządów mowy,
– rozbudzanie ciekawości aktywnością słowną,
– stymulowanie językowych umiejętności,
– nabywanie umiejętności koncentracji uwagi,
– nabywanie umiejętności koncentracji uwagi,
– zwiększenie możliwości poprawnego i twórczego opanowania języka przez dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym,
– nauka prawidłowego oddychania i ekonomicznego zużywania powietrza,
– rozwijanie percepcji słuchowej
– doskonalenie pamięci i rozwijanie wyobraźni,
– rozwijanie umiejętności budowania dłuższych wypowiedzi,
– kształtowanie poprawnych form gramatycznych.
Ćwiczenia ortofoniczne są prowadzone w formie zabaw już w najmłodszych grupach przedszkolnych. Stosowane są wówczas wszystkie elementy podstawowe: ćwiczenia oddechowe, fonacyjne, logorytmiczne, rozwijające słuch fonemowy, artykulacyjne.
ĆWICZENIA ODDECHOWE – celem tych ćwiczeń jest pogłębianie oddechu, mobilizowanie aparatu oddechowego, wydłużanie fazy wydechowej i nauka prawidłowego gospodarowania oddechem. Dzieci często oddychają płytko, nierzadko ustami, mówią na wdechu.
Rodzaje ćwiczeń oddechowych:
– oddechowo – fonacyjne,
– łączące oddychanie z ruchem,
– kształtujące oddychanie z ruchem,
– mobilizujące aparat oddechowy.
Powyższe ćwiczenia mają usprawnić narządy oddechowe.
ĆWICZENIA FONACYJNE – celem tych ćwiczeń jest nauczenie dzieci właściwego posługiwania się głosem, gdyż dzieci nie powinny piszczeć, krzyczeć czy przekrzykiwać się. Są to też ćwiczenia emisyjne, dzięki którym głos staje się przyjemniejszy dla ucha. Powyższe ćwiczenia prowadzą do zniesienia napięcia mięśni krtani i gardła.
ĆWICZENIA LOGORYTMICZNE – to działania słowno – muzyczno -ruchowe, podstawą jest rytm. Ćwiczenia te pobudzają i kształcą do ruchu całe ciało, co przyczynia się do usprawnienia narządów mowy. Polecane są szczególnie dzieciom, które mają zbyt wysokie napięcie mięśniowe i trudności z koordynacją , co przejawia się słabym poczuciem rytmu i czasami mniejszą sprawnością ruchową. Do zajęć tego typu należy zaliczyć:
– elementy pochodzenia gimnastyczno – tanecznego,
– ćwiczenia metro rytmiczne (wrażliwość na zmiany rytmu i akcent muzyczny),
– ćwiczenia słowno – ruchowe.
ĆWICZENIA SŁUCHU FONEMOWEGO – rolą tych ćwiczeń jest przygotowanie do precyzyjnego słyszenia i rozróżniania najmniejszych elementów składowych mowy. Jest to zdolność wyodrębniania z mowy poszczególnych wyrazów, w wyrazach – sylab, w sylabach – głosek. Chodzi tu głównie o kolejność głosek w wyrazach, rozróżnianie oraz różnicowanie ich i odróżnianie głosek dźwięcznych od bezdźwięcznych. Zdolność ta nie jest wrodzona, wykształca się w dzieciństwie pod wpływem bodźców słuchowych. Słuch fonemowy najbardziej intensywnie kształtuje się w okresie od 1. do 2. roku życia, gdy dziecko nie opanowało jeszcze słownictwa.
ĆWICZENIA ARTYKULACYJNE – poprzez ssanie, żucie, połykanie, ruchy szczęk, języka i warg oraz wypowiadanie różnorodnych głosek, ćwiczenia te mają za zadanie przygotować poszczególne narządy do pełnienia odpowiednich funkcji w procesie mówienia, tj. do poprawnej artykulacji wszystkich głosek. Realizacja każdej głoski wymaga innego układu artykulatorów i innej pracy mięśni. Początkowo należy ćwiczyć jeden narząd, później przechodzić do kolejnych i do łączenia różnych ruchów.
Ćwiczenia ortofoniczne należy rozpoczynać już w najmłodszych grupach przedszkolnych, ponieważ jest to intensywny okres pojawiania się głosek, a narządy artykulacyjne w wieku 5-6lat osiągają pełną gotowość.
Ćwiczenia mogą mieć charakter zabawowy lub zadaniowy. W zabawie dzieci rozluźniają się i cieszą się z tego, co robią. Ćwiczenia oddziałują na psychikę dzieci, powodują odprężenie umysłowe, budzą wiarę we własne siły, dają lepsze samopoczucie i ułatwiają kontakt z otoczeniem. Powodzenie tych ćwiczeń zależy od systematyczności i dokładności w ich prowadzeniu.
Opracowała mgr Xymena Czech
Więcej
Bezpieczna Szkoła
Szkoła bezpieczna – to szkoła przyjazna, w której zarówno nauczyciele, jak i uczniowie czują się dobrze, osiągają sukcesy mają możliwość zaspokajania najważniejszych potrzeb.
Niewątpliwie poruszając zagadnienie bezpieczeństwa, należy pamiętać, jak ważnym elementem jest atmosfera panująca w szkole, jednak podczas jej budowania należy skupić się na przepisach obowiązującego prawa. Wprowadzając różnorodne zasady które pozwolą uczniom bezpiecznie funkcjonować w szkole, należy pamiętać, że ich brak powoduje chaos, który niesie ze sobą poważne konsekwencje. Bezpieczeństwo w szkole to szeroko pojęte zagadnienie, które powinno mieć odzwierciedlenie we wszystkich działaniach podejmowanych przez szkołę.
By budować bezpieczeństwo, potrzeba m.in.:
• własnej aktywności
• szacunku do prawa i jego przestrzegania
• szacunku dla norm i wartości oraz respektowania ich
• zdrowej rodziny zaspokajającej potrzeby psychiczne i dającej wzorce moralne
• autorytetów w środowisku
• działań chroniących młodzież przed zagrożeniami i zachowaniami patologicznymi
• kształtowania umiejętności psychologicznych niezbędnych do radzenia sobie w sytuacjach trudnych i problemowych
• aktywnej szkoły wspierającej działania rodziny
• uświadamiania dzieci, młodzieży i dorosłych o istniejących zagrożeniach
• obywatelskich postaw mieszkańców (aktywności, wrażliwości, reagowania na zło, gotowości do działań na rzecz innych)
• wymiany informacji i współpracy mieszkańców ze służbami porządkowymi
• koordynacji działań i wzajemnej współpracy wszystkich instytucji w środowisku
• ochrony dzieci i młodzieży przed dostępem do środków odurzających
• bezwzględnego przestrzegania Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w tym zakazu sprzedaży alkoholu nieletnim
• bezwzględnego przestrzegania zakazu przebywania dzieci i młodzieży niepełnoletniej w lokalach rozrywkowych i barach
• stwarzania młodzieży możliwości rozwijania zainteresowań i realizowania siebie
• organizacji różnych form spędzania czasu wolnego
• udzielania pomocy osobom w sytuacjach kryzysowych
• reagowania na zło
• konsekwentnego karania sprawców przestępstw
• nasilenia patroli policji (w tym w miejscach szczególnie zagrożonych).
Myślę, że przytoczone warunki budowania bezpieczeństwa pokazują, jak szeroki ma ono zakres. Ich spełnienie jest niezbędne, aby zapewnić dziecku bezpieczeństwo nie tylko w szkole, ale w każdym środowisku, w którym przebywa.
Celem kształcenia i wychowania na wszystkich etapach edukacyjnych jest wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju ucznia, w tym szczególnie: kształtowanie potrzeb i umiejętności dbania o własne ciało, zdrowie, wyrabianie czujności wobec zagrożeń dla zdrowia fizycznego i psychicznego, wdrażanie do zachowań bezpiecznych na drodze, w czasie zabawy i gier; kształtowanie gotowości i nabycie umiejętności niesienia pierwszej pomocy poszkodowanym; poznanie i kształtowanie zachowań sprzyjających zdrowiu, bezpieczeństwu ludzi i przyrody. Potrzeba powszechnej edukacji na rzecz bezpieczeństwa, kształtowanie postaw prospołecznych, tworzenie bezpiecznego środowiska nauki, zamieszkania i spędzania czasu wolnego naszych uczniów stało się podstawą opracowania programu „BEZPIECZNA SZKOŁA” Szkoły Podstawowej im. Orła Białego w Czerninie.
Cele programu:
• poprawa stanu bezpieczeństwa uczniów w szkole oraz w środowisku lokalnym,
• wypracowanie wspólnych norm, sankcji i zasad zachowania w szkole
• wzrost integracji uczniów i wzmocnienie kontaktów wychowawców i nauczycieli z uczniami,
• uświadamianie praw i obowiązków ucznia,
• ograniczenie zachowań agresywnych wśród uczniów i przemocy w środowisku szkolnym oraz poza szkołą poprzez rozwijanie tolerancji i empatii, wdrażanie do asertywności,
• eliminowanie przejawów agresji i przemocy z życia szkoły
• zwiększenie wiedzy uczniów, rodziców i nauczycieli na temat konsekwencji prawnych zachowań aspołecznych, przemocy, uzależnień, zagrożeń,
• kształtowanie zachowań bezpiecznych w szkole, w domu, na drodze
• kształtowanie umiejętności właściwego zachowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa w szkole i w miejscach użyteczności publicznej,
• wyrobienie poczucia odpowiedzialności za własne działania i ich skutki,
• zapobieganie kradzieżom w szkole,
• zwiększenie świadomości uczniów, rodziców, nauczycieli, społeczności lokalnej w zakresie szeroko rozumianego bezpieczeństwa,
• poprawa stanu wypadkowości w szkole,
• kształtowanie umiejętności kulturalnego spędzania czasu wolnego bez środków uzależniających,
• promocja zdrowego stylu życia,
• spotkania i rozmowy z ludźmi reprezentującymi sąd i policję w celu uświadomienia uczniom i rodzicom skutków zachowań niezgodnych z normami.
Formy realizacji:
• godziny wychowawcze,
• spotkania uczniów, nauczycieli i rodziców z przedstawicielami instytucji działającymi na rzecz poprawy bezpieczeństwa dzieci i młodzieży,
• apele okolicznościowe
• konkursy i turnieje
• wystawy tematyczne
• zajęcia pozalekcyjne
• imprezy sportowo- rekreacyjne
Obszary objęte działaniami w zakresie poprawy stanu bezpieczeństwa w szkole:
-Przeciwdziałanie postawom i zachowaniom agresywnym wśród uczniów.
– Przeciwdziałanie kradzieży na terenie szkoły.
– Profilaktyka uzależnień.
-Zwiększenie integracji klas, życzliwości, propagowanie kulturalnych form zachowań.
-Współpraca z instytucjami na rzecz poprawy bezpieczeństwa, przeciwdziałania przemocy, patologiom i uzależnieniom.
-Podnoszenie wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa komunikacyjnego i postępowania w trudnych sytuacjach
W ramach realizacji programu odbyły się zajęcia profilaktyczne przeprowadzone przez pedagoga szkolnego na temat:
Jak sobie radzić z przemocą w szkole.
Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami.
Trening kontroli złości.
Konflikt w naszym życiu.
Narkotyki? Nie dziękuję. Moje mocne strony.
Narkotyki, droga donikąd.
Poznajemy bezpieczne i niebezpieczne sytuacje.
Poprawa relacji rówieśniczych w zespole klasowym.
Reaguję kiedy komuś dzieje się krzywda.
Jak radzić sobie z przezywaniem i ośmieszaniem.
Asertywność jako sposób na radzenie sobie z naciskami innych.
Bezpieczne korzystanie z Internetu.
Ćwiczenia pozwalające poznać emocje i nad nimi zapanować .
Celem w/w zajęć było między innymi:
– przekazanie uczniom podstawowych informacji dotyczących przeżywania emocji, nauka rozpoznawania uczuć, wypracowanie sposobów konstruktywnego radzenia sobie z trudnymi uczuciami,
– nauka zatrzymania powstałego w organizmie pobudzenia pod wpływem emocji, złości i gniewu, poznanie różnych możliwości zachowań prospołecznych, kształtowanie umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami, zapoznanie uczestników ze strukturą sytuacji konfliktowej, wdrażanie do konsekwentnego przestrzegania ustalonych zasad grupy,
– podniesienie świadomości jakie szkody i zagrożenia powodują narkotyki i jak oddziałują na organizm, uczniowie są świadomi jakie są konsekwencje społeczne uzależnień,
– wskazywanie sposobów zażegnania konfliktów rodzących się w grupie rówieśniczej, praktyczne użycie umiejętność komunikacji w celu narastającego konfliktu,
– zwiększenie wrażliwości na krzywdę innych, nauczenie się praktycznych umiejętności pomagania innym w sytuacji agresji i przemocy, zwiększenie świadomości przyczyn i konsekwencji zachowań agresywnych,
– ukazanie asertywności jako jednego ze sposobów radzenia sobie z naciskami grupy i pomoc w nieuleganiu innym,
– uświadomienie uczniom niebezpieczeństw na jakie mogą natrafić w Internecie, poznanie zasad bezpiecznego i efektywnego korzystania z sieci, przekazanie wiedzy o zagrożeniach jakie niesie Internet, zwrócenie uwagi na fakt, że nie można ufać osobom znanym wyłącznie z Internetu.
Szkoła zorganizowała także spotkanie z pracownikami Komendy Powiatowej Policji w Kołobrzegu, kuratorami sądowymi Sądu Rejonowego w Kołobrzegu oraz pracownikami Państwowego Powiatowego Inspektoratu Sanitarnego.
Dnia 28 listopada 2013 roku w naszej szkole odbyło się spotkanie uczniów klas IV-VI z policjantami oraz kuratorem sądowym w ramach programu, w którym uczestniczymy „Bezpieczna szkoła”. Uczniowie dowiedzieli się, jakie
konsekwencje mogą ponieść w związku z różnymi występkami: bójkami,
wyzwiskami, znęcaniem się, wymuszaniem. Kurator sadowy i policjanci
wyjaśnili uczniom, że oni i ich rodzice odpowiadają za złe postępowanie.
Dnia 25.03.2014r odbyło się spotkanie z pracownikami Sanepidu na temat szkodliwości sięgania po wyroby tytoniowe, alkoholowe i innego rodzaju środki odurzające.
Tuż przed okresem ferii (13-02-2014 r.) do naszej szkoły zawitali ratownicy WOPR Kołobrzeg. Podczas prelekcji uświadamiali uczniom jakie zagrożenia związane są z nieodpowiednim zachowaniem podczas zimy. Przestrzegli przed wchodzeniem na lód, niebezpiecznymi zabawami np. kuligiem oraz omówili zasady zachowań, gdy już dojdzie do niebezpiecznych sytuacji, które mogą zagrażać naszemu zdrowiu lub życiu.
W dniach od 11 do 14 lutego nauczyciel informatyki Katarzyna Grotnik przeprowadziła w naszej szkole akcję „Tydzień bezpiecznego Internetu” realizowany pod hasłem „Razem tworzymy lepszy Internet”. Celem zajęć było prezentowanie efektywnego korzystania z Sieci jako alternatywy do zachowań ryzykownych, takich jak: cyberprzemoc, spotkań z osobami znanymi wyłącznie z Internetu, upubliczniania danych osobowych, piractwa w Sieci, czy nadmiernego korzystania z Internetu.
Prelekcje WOPR Kołobrzeg
Uczniowie SP im. Orla Białego w Czerninie cyklicznie są zapraszani na prelekcje pt. „Bezpieczne wakacje z WOPR” oraz „Bezpieczne ferie z WOPR Kołobrzeg”. Są to już na stałe wpisane z rok szkolny zajęcia. Uczniowie przypominają sobie oraz utrwalają wiadomości jak to bezpiecznie przebywać nad woda i jak zachowywać się podczas kąpieli. Jednocześnie zostają „przeszkoleni” z podstawowych technik ratunkowych i ratowniczych.
Linki do zdjęć –
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=186120438227769&set=pcb.186121558227657&type=1&theater
Akcje POLSKA BIEGA pt. „Czernin Biega – Biegaj z Nami”
Impreza sportowa o wydźwięku ogólnopolskim gdzie uczniowie SP im. Orła Białego w ramach rekreacji sportowej biegają ulicami Czernina. Akcja jest cyklicznie powtarzana i oprócz szeroko pojętej rekreacji ruchowej i dobrej zabawy ruchowej dzieci uczą się zasad „ fair play” oraz zasad poruszania się po drogach. Imprezę zabezpieczają służby Straży Gminnej.
Link do zdjęć –
WOŚP –
Coroczna impreza dla całej społeczności gminy Dygowo. W ostatniej edycji zaproszono pracowników Renault Kasprzyk z Kołobrzegu, którzy zaprezentowali swoje auta. Pod czujnym okiem instruktora jazdy można było sprawdzić swoje umiejętności jazdy oraz skorygować złe nawyki jako kierowca. Na imprezę WOŚP zawsze zostają zaproszone służby tj. Straż Gminna, Policja, Straż Pożarna oraz Straż Graniczna. Wszystkie te służby wystawiają swój sprzęt, którego używają w codziennej pracy, np. Straż Gminna prezentuje auta oraz fotoradar i omawia jego działanie, Straż Graniczna prezentuje psy oraz omawia zasady pracy z nimi jako służby.
Również podczas tej imprezy na stałe zapisują się pokazy z samoobrony. Owe zajęcia prowadzą wyszkoleni instruktorzy karate oraz ich podopieczni.
Link do zdjęć –
https://www.facebook.com/spczernin.fotograficznie/media_set?set=a.1429753653925445.1073741859.100006724714326&type=1
Efekty:
1. Szkoła w opinii uczniów i rodziców uważana jest za bezpieczną.
2.Zmniejszenie zjawiska występowania agresji i przemocy w klasie, w szkole i poza nią.
3.Wzrost wiedzy uczniów, rodziców i nauczycieli na temat przemocy, uzależnień, przeciwdziałania im.
4. Umiejętne radzenie sobie w sytuacjach trudnych, zetknięcia się z przemocą, uzależnieniem.
5.Przyjemność nauki, edukacji oraz realizacji zainteresowań na zajęciach pozalekcyjnych.
6.Uczniowie potrafią przewidzieć skutki wynikające z określonych zagrożeń i unikać ich.
7. Uczniowie i ich rodzice mają możliwość korzystania ze wsparcia profesjonalnych instytucji działających na rzecz bezpieczeństwa dzieci i młodzieży.
8.Wzrost świadomości społeczności lokalnej z zakresu zachowań bezpiecznych.
Opracowała mgr Xymena Czech
Program realizowali: mgr Xymena Czech, mgr Katarzyna Grotnik, mgr Łukasz Jagła nauczyciele Szkoły Podstawowej im. Orła Białego w Czerninie
Więcej
Dzień Dziecka
W dniach 2 i 3 czerwca 2014 roku nauczyciele Łukasz Jagła i Katarzyna Grotnik w ramach obchodów Dnia Dziecka zorganizowali dla uczniów klas IV – VI konkursy sportowe. Ich celem była integracja zespołów klasowych oraz zdrowa rywalizacja sportowa w grach i zabawach. Zwyciężyła klasa VI i w nagrodę otrzymała zestaw słodyczy i napojów dla całej klasy. Po zakończeniu części sportowej uczestnicy upiekli kiełbaski przy ognisku.
Następnego dnia wyjechali na basen Helios w Ustroniu Morskim, a po intensywnych zabawach na pływalni zjedli obfity posiłek w McDonaldzie. Udana zabawa i dobry humor towarzyszyły wszystkim zarówno w pierwszym jak i w drugim dniu imprezy.
WięcejKAMPANIA EDUKACYJNA GMINY DYGOWO „Na odpady mamy rady”
Gmina Dygowo realizuje projekt pt. „Na odpady mamy rady”- kampania edukacyjne Gminy Dygowo. W ramach realizacji tego zadania m.in. ogłoszono konkursy dla poszczególnych placówek oświatowych z terenu gminy Dygowo, Ustronie Morskie i Karlino.
Konkurs dla klas I-VI dotyczył stworzenia hasła promującego selektywną zbiórkę odpadów, natomiast dla klas gimnazjum wykonanie rzeczy z odpadów.
W wyniku ogłoszenia konkursów wpłynęło wiele prac, które zostały ocenione przez jury.
W trakcie oceny, jury zwracało uwagę na samodzielność wykonania pracy, walory artystyczne oraz swobodną ekspresję twórczą dzieci.
Prace plastyczne z poszczególnych placówek oświatowych są ciekawe, pomysłowe i wykonane w różnorodnych technikach, co świadczy o dużej inwencji twórczej uczniów; a sposób ujęcia tematu udowadnia dużą znajomości tematyki dotyczącej zasad segregacji odpadów.
Dzieci nagrodzone otrzymają dyplomy i nagrody rzeczowe, które zostaną wręczone podczas festynu z okazji Dnia Dziecka w dniu 31 maja 2014r. na boisku sportowym w Dygowie.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom za udział w konkursie.
ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU
„Najciekawsze hasło promujące selektywną zbiórkę odpadów”
I miejsce
Kaja Białkiewicz klasa VI – SP Czernin